รอวันฟ้าใส... ประเทศไทยของเรา

ยามนี้.....คิดถึงเรื่องราวความเป็นไปของบ้านเมืองกันสักนิด มีสติเตือนใจ ทำอะไร จงนึกถึงความเป็นชาติไทยของเราเถิด... ประเทศไทยของเราเคยยิ่งใหญ่เกรียงไกรมากที่สุดในภูมิภาค มาบัดนี้คนไทยต่างความคิดแตกสามัคคี จากผู้คนเคยยิ้มแย้ม กลับดูหน้าตาหมองหม่นทันที บ้านเมืองเคยสดใสงามตากลับอึมครึมทึมเทาเป็นเงาทะมึน

เรื่องราวที่เคยเรียบร้อย กลับเป็นปมประเด็นใหญ่ สายตาของผู้คนต่างจ้องเขม่นใส่กัน จ้องอาวุธ เล็งปืนหมายทำร้าย ทำลายกันต่างกล่าวหาว่าร้ายให้เป็นฝ่ายผิด ทั้งที่ไม่มีฝ่ายไหนถูกเลย

อนาคตจะเกิดภาวะไม่มีงานทำ ว่างงาน...บ้านเมืองสกปรก ที่เคยได้ทำงานอย่างแข็งขันก็ต้องพักหน้าที่ชั่วคราว
แม้งานที่ดูต่ำต้อยก็ยังไม่มีใครให้ทำ สาวๆฉันทนาถูกเลิกจ้าง ไม่เว้นแม้พนักงานบริษัทเอกชน

แต่ในท่ามกลางความสับสนบางคนอาจคิดสั้น ผู้คนตกอยู่ในท่ามกลางความร้อนระอุของสถานการณ์บ้านเมืองไม่เว้นแม้ชาวกล้อง แต่ชาติและชีวิตคงไม่สิ้นหวัง คงมีแสงสว่างมาบ้าง ฉันจะรอวันนั้น... วันที่ฟ้าใส... ประเทศไทยของเรา... วันที่ธงไตรรงค์ปลิวพริวบนสายลม....ชาติ ศาสนาและพระมหากษัติย์ คือ ชาติไทย

ปล.ขอบคุณเจ้าของบทความและรูปถ่ายที่สะท้อนความเป็นไทย....